രാത്രികള് സ്വതന്ത്രരായി, ഓര്മകളുടെ ചങ്ങലകള് എന്റെ മനസ്സിനെ വരിഞ്ഞു മൂടി കെട്ടി, ഓര്മ്മകള് മനസ്സിന്റെ ഉത്തരത്തില് തൂങ്ങി മരിച്ചു, അവ ശവം നാരി പൂവിന്റെ ഒടിഞ്ഞ കൊമ്പ് പോലെ ആടി കളിച്ചു, പിന്നീട് ഓര്മ്മകള് പ്രേതങ്ങളായി നായാട്ടിനിറങ്ങി, നിദ്രയുടെ ഇടനാഴികളില് അവ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു, ദുഖങ്ങള് മനസ്സിന്റെ മൂലകളില് ഓടിയൊളിച്ചു... ഞാന് പൊയ് മുഖങ്ങള് കെട്ടി അലഞ്ഞു....