മനസ്സിന്റെ മുള്‍വേലികളില്‍ തളച്ചിട്ട ഒരു ബോധം..
ദിവ്യമായ..
സത്തമ..
ചിതറിയ നന്മയുടെ ശേഷിപ്പുകള്‍.
ദിവ്യമായ..
സത്തമ..
ചിതറിയ നന്മയുടെ ശേഷിപ്പുകള്‍.
ഒരു തിരിഞ്ഞു നടപ്പല്ല എന്റെ ലക്ഷ്യമെന്നു ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു..
ഉത്ബോധത്തിന് നന്ദി.
ഉത്ബോധത്തിന് നന്ദി.
ഞാന്‍ എന്ന അറിവിന്റെ അഗ്നിനാമ്പ് പടർത്തുന്ന വാക്കുകള്‍ ചര്‍ദ്ധിക്കാന്‍, ലക്‌ഷ്യം സ്വായത്തമാക്കാന്‍ സ്വച്ഛമായ യുദ്ധം തുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. നന്മയെ ഇടനെഞ്ചിൽ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്ന ഒരു നല്ല നാളെക്കായി നമ്മുക്കേവര്‍ക്കും ബോധനത്തിന്റെ പുല്‍മേടുകളില്‍ അലയാം. പാറക്കല്ലുകള്‍ പൊടിക്കാം.. നാം നമ്മെ കണ്ടെത്തുന്ന രാവില്‍ നമ്മളിലെ വെള്ളി വെളിച്ചം എല്ലാവരിലേക്കും പകരാം. സ്വച്ഛമായ രാവില്‍ നന്മയുടെ മൊഴിമുത്തുകള്‍ പകര്‍ന്നു ഈ ലോകത്തെ തിന്മയുടെ കനലുകളില്‍ നിന്ന് കൊത്തി പറക്കാം. കീറിയ ഓലക്കുടയിൽ മഴ പേറുന്ന ഇരുണ്ട ഹൃദയങ്ങളെ നന്മയുടെ തണലിലേക്ക് സുസ്സ്വാഗതം ചെയ്യാം.
നാഗരീകതയുടെ മൌഡ്യങ്ങള്‍ പേറുന്ന അഹങ്കാരങ്ങള്‍ക്ക് അസ്തമയമായി.. ദുര്‍മ്മാര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെ കരിമ്പിന്‍ തോട്ടങ്ങളില്‍ വെളിച്ചമേല്ക്കാതെ കിടക്കുന്ന ചിന്തകളെ ഉദ്ദീപിപ്പിക്കാന്‍ സമയമായി. നാം നമ്മളൊന്നില്‍ നിന്നും വിത്യസ്തരല്ല. നാം നമ്മളില്‍ സമന്മാരാകുന്നു. സാമൂഹ്യ ബോധത്തിന്റെ, ബോധനത്തിന്റെ ഉള്‍കാഴ്ചകളിലേക്ക് പറന്നടുക്കുന്ന ഒരഭയാര്‍ത്ഥിയായി വീണ്ടും ജനിക്കാം..